Adam und Eva

Op de noordelijke bocht van de Ith aan de Coppenbrügger kant staan twee opvallende rotsen die "Adam en Eva" worden genoemd.

Eindeloos lang geleden, aan het begin van de wereld, wilde de Schepper de aarde bezielen met goddelijke wezens. Zo ontstonden uit zijn wil een mannelijk en een vrouwelijk wezen. Hij schiep Adam, de man van de aarde, uit lichte en donkere, stevige en losse, vruchtbare en magere aarde, gecombineerd met de meest uiteenlopende zouten en sappen van de bodem. Net als hij voegde hij een partner toe aan de man, Eva, de levengeefster, omdat God wilde dat deze generatie zich zou vermenigvuldigen en de aarde vruchtbaar zou bevolken. Maar voordat God hun de bezielende adem had ingeblazen, voordat beiden levend uit de aarde konden opstaan, besloop de Boze hen en blies zijn giftige adem in. De Schepper zag dat zijn werk was bezoedeld en besefte dat het onmetelijke kwaad zou gebeuren als zijn twee schepselen zouden blijven leven. Een oneindige droefheid overviel hem. Zijn tranen drupten neer op de aarde en verdronken het leven dat hij zojuist had geschapen, waardoor alles onder water kwam te staan. Adam en Eva hadden geprobeerd zich op een berg te redden van de opkomende vloed - maar tevergeefs. Toen, na een lange tijd, de zon de overstromingen had opgedroogd, rezen er twee rotsen dicht bij elkaar op de bergkam van de Ith waar het allereerste mensenpaar de dood had gevonden. Ze worden Adam en Eva genoemd door mensen die niets weten van die vroegere tijden, maar er alleen maar naar kunnen gissen.