De ingang verraadt al dat deze lus een geheime tip is. Na een paar meter door een schaduwrijk gemengd bos voert de tocht langs een smal stuwpad door het midden van het brongebied, dat afhankelijk van het seizoen betovert met de schittering van ontelbare groentinten, goudgele herfstkleuren of het stille gekabbel van verschillende waterlopen onder het ijs. Onmiddellijk na het stuwmeerpad gaat het pad als een smal pad de steile helling op en vanaf de droge rand van de helling heb je een prachtig uitzicht op het daaronder gelegen elzenmoerasbos, doorkruist met poelen en beekjes. Een bijzondere attractie van deze tocht is de ongereptheid van het pad. Op sommige plaatsen kun je je bijna niet voorstellen dat er een uitweg is uit dit schijnbaar ongerepte struikgewas... Maar: na een afdaling door een klein sparrenbos aan het einde van de tocht helpt een plankbruggetje je weer op het wandelpad te komen dat je al kent van het begin van de tocht.

Tip: Ook al is de route kort, de hellingen en de wildromantische manier waarop het pad de steile rand van het dal omarmt, vooral in de laatste paar meter, zijn niet te onderschatten!

Start/eindpunt: Weg "zum Söhlbruch"